Jałowiec owoc - skład

Jałowiec owoc - Zastosowanie

Jak stosować?

Owoce jałowca stosowane są głównie jako przyprawa odciążająca pracę układu pokarmowego. Zaleca się dodawanie owoców do tłustych mięs i innych ciężkostrawnych dań. Mają lekko korzenny, żywiczny smak, więc doskonale nadają się do wędzenia. Są także popularnym dodatkiem do bigosu. Do czego jeszcze można je wykorzystać? Dobrym pomysłem jest domowa herbata z owoców jałowca. Wystarczy rozdrobnić jedną łyżkę tej przyprawy i zalać je szklanką wrzącej wody lub mleka. Następnie zaparzać pod przykryciem przez około 20 minut, dodać łyżeczkę miodu. Tak przygotowana mikstura ma działanie rozgrzewające. Sprawdzi się idealnie w jesienno-zimowe wieczory oraz w stanach infekcji.

Jałowiec owoc - Opis produktu

Jałowiec to długowieczny krzew, który wydaje niezwykle aromatyczne owoce o cennych właściwościach prozdrowotnych. Są one wykorzystywane głównie jako przyprawa, ale znalazły również zastosowanie w przemyśle zielarskim i farmaceutycznym. Wspierają pracę układu pokarmowego oraz wątroby. Idealnie podkreślają smak dań mięsnych, stanowią składnik ciężkostrawnych potraw z grochu i kapusty. Charakterystyczny żywiczny posmak i korzenny aromat sprawia, że owoców jałowca nie da się pomylić z żadną inną przyprawą. Poznaj ich zastosowanie i przekonaj się jakie mają właściwości.

• Co to jest owoc jałowca? Jak wygląda i gdzie rośnie?

• Gdzie kupić? Jaka cena?

• Jak przechowywać?

• Przeciwwskazania dotyczące spożycia owocu jałowca – działanie uboczne

• Owoc jałowca, a cukrzyca

• Co zawiera owoc jałowca?

• Właściwości owoców jałowca – co leczą, na co pomagają?

• Jak stosować?

Co to jest owoc jałowca? Jak wygląda i gdzie rośnie?

Jałowiec to roślina olejkowa, której owoce wykorzystywane są nie tylko w przemyśle spożywczym, ale także w lecznictwie. Występuje na całej półkuli północnej, rośnie także w Polsce. Można wyróżnić ponad 50 gatunków tej rośliny. Nie jest wymagająca w uprawie, jest rośliną światłolubną, dorasta do 13 m wysokości. Liście mają postać igieł, okres kwitnienia przypada na przełom maja i czerwca. Roślina owocuje dopiero po dwóch latach. Owoce mają kształt kulisty, nazywane są szyszkojagodami, a ich wielkość jest zbliżona do ziarna grochu. Dojrzałe owoce mają ciemnogranatowy kolor i charakterystyczny matowy nalot. Czy owoc jałowca jest trujący? Rada Europu zalicza go do naturalnych źródeł aromatów spożywczych. Może być więc bez przeszkód dodawany do żywności. Zawartość olejku eterycznego sprawia, że stanowi on popularny dodatek do produkcji ginu, jest wykorzystywany do wędzenia różnego rodzaju mięs. Szerokie właściwości prozdrowotne sprawiają, że jest także powszechnie stosowany w obrocie farmaceutycznym.

Gdzie kupić? Jaka cena?

Owoce jałowca otrzymamy niemal w każdym sklepie spożywczym, zielarskim, internetowym sklepie oferującym zdrową żywność, a także w aptece. Możemy nabyć tę przyprawę w postaci całych ziaren lub w formie zmielonej. Całe owoce dłużej zachowają swój aromat. Z uwagi na powszechną dostępność owoców jałowca zakup nie obciąży zbytnio naszej kieszeni. Opakowanie o wadze 50 gram to wydatek rzędu 5 zł.

Jak przechowywać?

Owoce jałowca suszone są w temperaturze nie wyższej niż 40 stopni Celsjusza. Dzięki temu zachowują silny, żywiczny aromat, a ich skórka jest elastyczna. Dlatego też ważne są odpowiednie warunki przechowywania, aby ta przyprawa nie straciła swoich walorów smakowych i zapachowych. Najlepiej wsypać owoce do papierowej torebki i pozostawić ją lekko uchyloną, by nie doprowadzić do rozwoju pleśni.

Przeciwwskazania dotyczące spożycia owocu jałowca – działanie uboczne

Owoce jałowca spożyte w nadmiarze mogą działać drażniąco na przewód pokarmowy, żołądek, a także na nerki. Nie powinno się spożywać więcej niż 3-4 owoce dziennie. Osoby cierpiące na stany zapalne przewodu pokarmowego, choroby nerek oraz wątroby, a także kobiety w ciąży nie powinny stosować owoców jałowca. Natomiast olejek z nich pozyskiwany stosuje się wyłącznie zewnętrznie. Czym można zastąpić tę przyprawę? Owoce jałowca mają niepowtarzalny słodko-gorzki, sosnowy smak. Nie da się ich niczym zastąpić, ale spożywane są całkowicie bezpieczne.

Owoc jałowca, a cukrzyca

Preparaty dla cukrzyków dostępne w aptekach często wzbogacane są o wyciągi z owoców jałowca, ponieważ badania naukowe wykazały, że może on przyczyniać się do zmniejszenia poziomu glukozy we krwi. Regularne stosowanie owoców jałowca może więc pozytywnie wpłynąć na unormowanie poziomu cukru we krwi i być nieocenionym wsparciem w terapii osób chorych na cukrzycę.

Co zawiera owoc jałowca?

Owoce jałowca zawierają aż 2% olejków eterycznych i to właśnie im zawdzięcza się prozdrowotne działanie tej rośliny. Ponadto przyprawa ta jest źródłem związków żywicznych, soli mineralnych i cukrów. Substancje o działaniu leczniczym to przede wszystkim garbniki, goryczka juniperyny, kwas walerianowy i octowy oraz związki wykazujące działanie przeciwutleniające i przeciwzapalne.

Właściwości owoców jałowca – co leczą, na co pomagają?

Zdaniem naukowców olejek jałowcowy występujący w owocach tej rośliny wykazuje działanie wiatropędne, antyseptyczne, przeciwreumatyczne. Badania naukowe potwierdzają działanie moczopędne owoców jałowca, dzięki czemu działa on korzystnie na nerki i pomaga przy tym obniżyć ciśnienie krwi. Wykorzystuje się go pomocniczo w leczeniu kamicy moczowej, niewydolności wątroby oraz zaburzeniach przepływu żółci i nadmiernej fermentacji jelitowej. Warto dodawać go do dań tłustych i ciężkostrawnych, ponieważ pobudza wydzielanie soków żołądkowych. Flawonoidy zawarte w owocach jałowca wykazują działanie wspierające pracę układu odpornościowego. Domowa nalewka z dodatkiem tych małych ziaren, stosowana zewnętrznie pomaga w walce z bólami reumatycznymi. Napar z jałowca ma działanie napotne, dlatego też stosowany jest pomocniczo w przeziębieniach. Olejek jałowcowy wykorzystywany jest również w aromaterapii. Pozwala pozbyć się stanów napięcia i ułatwia odprężenie.

Bibliografia:

Natalia Filipowicz, Jadwiga Renata Ochocka – „Jałowiec pospolity Juniperus communis L. Popularna lecznicza roślina olejkowa”; Postępy Fitoterapii 1/2008, s. 26-31