Dna moczanowa – skąd się bierze i jak ją leczyć?

Dna moczanowa nazywana jest też artretyzmem i podagrą. Mówi się, że jest to „choroba bogaczy”. Nie ma na nią skutecznego leku, mimo, że od wielu lat jest obiektem badań.

Najbardziej charakterystyczny objaw dny moczanowej to silny ból stawów, spowodowany nadmiarem kwasu moczanowego. Choroba rozwija się w wyniku nadmiernego wytwarzania kwasu moczowego. Kiedy jest go zbyt dużo i nie może całkowicie rozpuścić się we krwi wówczas zaczyna się krystalizować i odkładać w postaci kryształków. Są to tzw. moczany, które odkładają się w stawach i tkance okołostawowej. Powodują stan zapalny i ranią tkanki.

Dna moczanowa – choroba wieku podeszłego?
Dna moczanowa to najczęstsza choroba związana ze starzeniem się organizmu. Dotyka głównie mężczyzn w wieku 40 do 60 lat i kobiety, które przeszły menopauzę. Najczęściej dna moczanowa jest spowodowana zbyt wysokim stężeniem kwasu moczowego we krwi. Jej charakterystyczne objawy to: silny ból i stan zapalny w jednym lub w kilku stawach, zmiany w kolorycie skóry (staje się ona zaczerwieniona lub sina), problemy z poruszaniem się i nadwrażliwość na dotyk.

Czynniki ryzyka
Istnieją czynniki, które nasilają zmiany zwyrodnieniowe stawów. Są to: niewłaściwa dieta, nadwaga, nadużywanie leków i alkoholu i brak ruchu.

Dna moczanowa a dieta…
Właściwa dieta przy dnie moczanowej jest istotna, ponieważ kwas moczowy to końcowy produkt przemian związków purynowych, wytwarzanych przez organizm i dostarczanych razem z jedzeniem. Kiedy puryn jest zbyt dużo powstaje nadmiar kwasu moczowego. Wówczas nerki nie są w stanie wydalić go, a nadwyżka trafia do stawów, co powoduje stany zapalne, obrzęki i ból. Do tego dochodzą inne czynniki ryzyka, takie jak np. stres i alkohol.

Dieta przy dnie moczanowej
Dieta podczas dny moczanowej to w głównej mierze regularne jedzenie od 4 do 5 posiłków dziennie, w odstępie 2 – 3 godzin i jedzenie kolacji 4 godziny przed snem, by nie dopuścić do zatrzymania się kwasu moczowego w organizmie. Potrawy powinny być lekkostrawne, chude, gotowane, duszone, bez pieczenia i smażenia w tłuszczu. Należy stosować niewielki dodatek tłuszczów roślinnych, takich jak np. olej rzepakowy lub olej lniany (do kupienia tutaj). Warto ograniczyć mięso, a jeśli nie jest to możliwe to gotować je (zawsze w dużej ilości wody, by zmniejszyć zawartość związków purynowych). Należy też ograniczyć wywary mięsne i kostne, a zupy i sosy przygotowywać na wywarach warzywnych.